Reis naar Kumalu

Man man man wat is Suriname toch ongelofelijk mooi. Voordat ik naar Suriname vertrok had ik niet echt een goed beeld van hoe het eruit zou gaan zien maar jongens toch wat is het hier mooi. Ik ben ondertussen al 400 kilometer het binnenland in gegaan om een het reisprogramma ‘Switi Sranan’ op te nemen. Met mijn stage begeleider Sasaredjo Presentator Julio (goelio) en Jaap ben ik de jungle ingetrokken om dit programma op te nemen. We hebben met de graman van dat gebied gesproken. De graman is de koning van dat gebied. We moesten aan hem toestemming vragen om het dorp te bezichtigen en de annanasberg te mogen beklimmen. Na een gesprek van ongeveer een half uur gaven wij de graman nog een hand en konden we verder om het dorp te gaan bekijken. Om voor te stellen hoe het er ongeveer uit ziet moet je het volgende doen. Aangezien de bewoners van dit gebied afstammen van de slaven uit afrika die zo’n 500 jaar terug gevlucht zijn van de slavernij, moet je dus aan afrikanen denken. Denk aan vrouwen met ontbloten boven lichamen die langs de waterkant de afwas doen en de kleren wassen. Daarnaast zie je kinderen die gewassen worden door hun moeders en helpen met de was. Je ziet in de rivier afrikanen in uitgeholde boomstammen heen en weer varen en visnetjes in het water gooien. Je ziet kinderen die met elkaar spelen op blote voeten. Het is precies als in Afrika maar dan in de jungle. Het grootste verschil is dat de mensen in Afrika niet leven van het water. Terwijl de mensen hier juist met het water leven. Ze leven primitief. Ze koken nog op een kampvuur en spelen nog met zelfgemaakte speelgoed uit hout gesneden. Maar nu komt het. De huizen die je ziet zijn allemaal van hout bedekt met bladeren als dak. We mochten in een van de huisjes kijken. Ik loop naar de deur toe maak hem open en loop zo een bijna westerse kamer binnen. Er staat een stereo toren en een flat screen. Dit klinkt bijna ongeloof waardig maar het is echt zo. Daarnaast zie je de vrouwen die met potten op hun hoofd lopen en een ontbloot bovenlichaam hebben een mobieltje aan hun oor houden en flink bellen. Jarenlang is het zo geweest dat de mensen niets wilde weten van de buitenwereld. Maar een aantal jaar geleden werd elektriciteit voorgesteld aan deze mensen. En vanaf toen is het alleen maar erger geworden voor de behoeft aan elektronica. Ik dacht dat ik een lux mobieltje bij had maar hun lopen met een duurdere telefoon rond dan mij. Maar genoeg hierover. De Trip gaat verder.

We vervolgen onze trip naar de ananasberg. We nemen een lokale gids mee die precies de weg weet door de jungle. Er zijn ondertussen wel wat paden gevormd omdat er de laatste paar jaren steeds meer toeristen langs komen. De gids liet ons onderweg van alles zien. Zo zijn we ook een schorpion tegen gekomen. Eenmaal aangekomen bij de ananas berg wordt ons verteld dat deze berg ontstaan is door een vulkaan. De berg is ook volledig bedekt met versteende lava van honderden jaren geleden. We hadden prachtig uitzicht over de dichtbegroeide Jungle. Na een kwartier op de berg rondgekeken te hebben kwam de gids aan met een overheerlijke ananas. De ananasberg doet zijn naam zeker eer aan. Ik heb namelijk nog nooit zo’n lekkere sappige smaakvolle ananas gegeten. Even lekker smullen en weer verder. Er is maar een route naar de berg dus we moesten onze trip langs te dezelfde weg terug volgen.

We zijn weer terug aangekomen bij onze verblijfplaats Kumalu (Koemaloe). Dit is een pas geopend lux resort waar de ik wel zeggen elite van Suriname kunnen verblijven. Het resort is volledig opgebouwd door de mensen uit de omgeving. Ook de materialen komen uit de streek. Iedere dag krijg een drie maaltijden die in dat gebied ook worden gegeten. De broodjes worden door de lokale bakker gebakken. Het enige wat niet uit de omgeving komt is de pinda kaas pasta en de gewone kaas. De eigenaar wil in de toekomst de mensen uit het gebied nog meer betrekken bij zijn resort. Je kon er lekker in de rivier badderen. Zwemmen ging niet omdat er in de rivier ontzettend veel rotsen liggen die je niet kunt zien liggen. Dus je moet heel voorzichtig zijn waar je loopt.

Na een nacht en een net iets te kort bed te hebben geslapen moeten we weer opstaan om ons klaar te maken voor onze volgende trip. We gaan met de boot over de Tappa Watra Sula (Sula is een stroomversnelling) om een ontzettend wilde en krachtige Sula te gaan bekijken. Maar we moeten dus eerst nog een Sula over om bij die andere te kunnen komen. En er is maar een manier om dat te doen. Uit de boot en hem omhoog trekken. Met 6 man stonden wij aan die boot te trekken en te sleuren. De bodem bedekt met stenen die ontzettend glad zijn door de bos en planten die erop gegroeid zijn. Tot drie tellen en tegelijk duwen en trekken werkt het beste. We zijn halverwege en dan moet ik even gaan zitten. Niet omdat ik moe ben maar omdat ik met mijn scheen ontzettend hard tegen een rots had geschopt. Maar omdat de boot niet vanzelf omhoog gaat ben ik toch maar weer opgestaan en verder mee gaan helpen. Gelukkig stond ik in het koude continu in het koude water waardoor het goed gekoeld bleef. Eindelijk boven aangekomen. Dus de boot in en verder de Gran rio op (Lettelijk vertaald: grote rivier). Onderweg zien we prachtige vogels vliegen waaronder reigers, snipjes en papagaaien. De pappagaai kun je herkennen omdat die altijd in paren vliegen. Na zo’n half uur varen komen we aan bij de Gran Sula(letterlijk vertaald: Grote stroomversnelling). Dit is overigens niet de grootste stroomversnelling van de regio maar zeker wel de sterkste. Daarom heeft hij deze naam gekregen. Deze Sula is veel te krachtig om een boot op te kunnen trekken. We hebben onze ogen uitgekeken en gebadderd langs de Sula. Net voor vertrek haalde de gids en presentator Julio een spectaculaire stunt uit door met reddingsvest in de Sula te springen. Dit was voor mij te gevaarlijk om te doen omdat ik niet weet waar de rotsen liggen. Maar ernaar kijken was voor mij al genot genoeg. Ik ben nog snel even onder een kleine waterval gedoken en toen weer terug de boot in.

Op de weg terug moesten we natuurlijk onze boot weer naar benenden laten bij de Tapa Watra Sula. Aangezien je dan stroom afwaarts gaat ging dat een stuk makkelijker. Dan moet je juist moeite doen om de boot tegen te houden omdat hij anders te snel gaat. Onderaan de Sula was er gelegenheid om nog wat te zwemmen. Door de stroomversnellingen zijn er op sommige plekken in de Sula soort van glijbanen ontstaan. Het stelde niet heel veel voor maar het was toch leuk om te doen. Vooral omdat alles natuurlijk gevormd is door het water. En zo komen we weer aan de avond.

Die avond kwam een groep dansers van de lokale bevolking een optreden geven. Dit was ontzettend mooi om te zien en mee te maken. Deze traditionele dans is maar voor een ding bedoelt. Het is zacht uitgedrukt de dans van de liefde. Ik neem aan dat de lezer die oud genoeg is hier voor de rest in kan vullen. Het is bij dit volk normaal als een man meerdere vrouwen heeft. Je kunt zeggen dat er geen limiet is voor het aantal vrouwen dat je mag hebben. De enige eis is dat je iedere vrouw kunt verzorgen en dat je ze allemaal gelijk behandeld. Wanneer je voor de ene vrouw een mooi liefdesbankje maakt moet je voor de andere een minstens net zo mooi bankje maken. Maar de avond wordt weer laat en iedereen gaat weer naar bed.

Dus de laatste dag op Kumalu. Jaap is deze dag ziek. Het water wat we drinken komt namelijk uit de rivier en wordt gefilterd. Achteraf leek er iets mis te zijn met de filters waardoor Jaap ziek is geworden. Dit is erg jammer want juist vandaag heb ik een ongelofelijke ervaring gehad. Dit is iets waar ik toch best lang al over droomde om het een keer te mogen doen. Maar ik zal vooraan beginnen. Dus na een goede nacht slapen moesten we weer vroeg op. “Er staat een lange en zware dag voor ons” zegt Julio. We springen met zijn alle in het bootje en varen heel ver de rivier op. En daar komt het eerste opstakel. De regen. Uiteraard ben ik een Nederlander en ben ik natuurlijk wel water regen gewend. Nu is het zo dat men hier geen mot regen of zachte regen kent. Wanneer je hier en druppel voelt vallen moet je maken dat je onderdak hebt want binnen een paar seconden staat het zo hard te regenen dat je ook al sta je er maar 2 seconden onder je toch klets nat bent. Dus wij zaten in die boot en plots roept en man die aan de neus van de boot zit dat we aan land moeten. Snel de boot aan de kant het land op en onder een vervallen jagershutje wat er toevallig stond gaan zitten. We zaten ongeveer 5 minuten onder het hutje wanneer Julio vroeg aan mij of ik mee de Jungle in ging. In eerste instantie dacht ik mooi niet want dan wordt ik klets nat. Maar aan de andere kant. Ik wist dat ik straks de boot weer een Sula op moest trekken dan dat ik daar ook super nat wordt. Dus ik heb besloten toch mee te gaan. Omdat er normaal gesproken jagers zitten in dat hutje was er de eerste honderd meter de jungle in een pad gevormd. Daarna was er geen pad meer. Onze gids heeft ons de Jungle doorgeleid. Om de paar meter brak hij een takje zodat hij de weg terug weer kon vinden. Het doel van deze trip was om wat wild te schieten. Maar helaas. Na een een dik half uur tot 3 kwartier gelopen en geklommen te hebben toch niets gevonden. Bij terugkomst was de regen alweer voorbij en konden we verder met onze trip.

Na een half uur varen kwamen we bij de Sula (waar ik de naam niet meer van weet). Ik kon hem in de verte al zien en ik dacht maar een ding. Wij gaan die boot echt niet daarop krijgen. Maar toch eenmaal aangekomen bij de Sula sprong iedereen de boot uit. Tijd om de boot omhoog te trekken. Ik sprong in het water en werd zelf al bijna meegetrokken door het water. Gelukkig is het niet diep dus het gevaar was niet heel groot. Flink trekken en duwen aan de boot. En toen gebeurde het. De boot vind heel veel water en werd opeens super hard mee getrokken door het water. 5 van de 8 man die aan het trekken waren werden het water ingesleurd. Ik had het touw vast samen met 2 anderen. Maar omdat het touw niet erg dik was en de boot al te zwaar was voor 8 man konden wij het ook niet meer houden en waren gedwongen om het touw los te laten. En we waren al over de helft. Maar de bevolken daar laat zich niet kennen begint gewoon overnieuw. De tweede keer hebben we gezorgd dat het touw continu om een steen zat zodat de boot altijd vast lag. Op deze manier hebben we de boot toch omhoog kunnen halen. Uitrusten konden we in de boot dus de reis kon weer door.

Toch zeker weer een half uur in de boot gezeten en daar was de volgende Sula weer. Deze was absoluut te sterk om een boot op te trekken dus bij deze sula namen we een rust en eet pauze. Op een primitieve manier hebben we een vuurtje gemaakt. Het zakmes wat ik van mijn zus had gekregen kwam hier voor het eerst goed van pas. Terwijl de ene helft ging vissen ging ik samen met de andere helft weer de Jungle in. We hebben 2 uur rondgewandeld in de dichtbegroeide jungle. Deze keer zijn we niet met lege handen terug gekomen. We hebben namelijk 3 pijlgifkikkers gevangen. Echt ontzetten mooie kikkers met fel geel en fel groen. Daarnaast heeft de gids ook nog een vogel uit de boom geschoten. Die vogel werd deel van onze maaltijd. De ingewanden werden eruit gehaald en als aas gebruikt. De maaltijd die we zelf hadden mee genomen was rijst met kip. Ik was nog bezig met het aanhouden van het vuur terwijl sommige al begonnen te eten van de rijst en kip. In Suriname zijn ze gewend om pittig te eten. Maar toen ik omhoog keek naar de mensen die aan het eten waren schrok ik me dood. Ze stonden water te drinken en naar hun mond te waaien omdat ze het eten te heet vonden. Ik ben heel eerlijk wanneer ik zeg dat ik echt niet goed tegen super pittig eten kan. Maar omdat er geen ander eten was moest ik met toch wagen aan het pittige eten. Het was inderdaad aan de ongelofelijke pittige kant. Dus flink water drinken om mijn mond koel te houden. Ze zeiden dat ik er rood van werd. Gelukkig was het snel voorbij. Het begint al bijna donker te worden dus tijd om terug te gaan.

We kwamen natuurlijk weer de Sula tegen waar de boot op hadden getrokken. Deze keer konden we in de boot blijven zitten en gewoon naar beneden varen. De reis terug duurt bijna een uur dus ik had moeite om wakker te blijven. Een half uurtje varen en plots stopt de bootsman zijn boot. Hij heeft een luiaard zien hangen. De lokale bevolking houd wel van jagen dus ze wilde de luiaard vangen. Nu is er maar een manier om een luiaard te vangen. Hij zit namelijk altijd hoog in een boom en heeft zich heel stevig aan een tak vast geklemd. De manier waarop je een luiaard uit een boom kunt halen is door een bijl te pakken en de boom om te kappen. Simpeler kan ik het niet zeggen. Het was gelukkig een dun boompje dus na 10 minuten kappen viel de boom om en kwam men terug met een luiaard. De luiaard had een zonnetje op zijn rug. Daar staat deze luiaard ook bekend om. Eenmaal terug gekomen op onze verblijfplaats Kumalu gaan we onze laatste avond in. Eerst overheerlijke roti eten met kip. En daarna naar verhalen luisteren van een verteller uit de regio. De verhalen werden verteld in het Surinaams dus ik kon er niet veel van verstaan.

Nog een laatste nachtje in het net iets te korte bed slapen en dan alweer vroeg op om klaar te maken voor de reis terug. Weer een prachtige boottocht van 4 uur langs de jungle van Suriname en daarna overstappen in de bus om daar nog eens 3 uur mee verder te rijden.

Ik kan wel zeggen dat dit tot nu toe mijn meest mooie ervaring in mijn leven is geweest. De planning is om hier nog eens terug te gaan om nog meer dingen te bezichtigen en te doen.